Wim en Mary, de gestorven vader (8,laatste sessie samen)
Mary heeft intussen de officiële procedure gevolgd bij het CABR. Het dossier van haar opa kan zij inzien. Voor inzage in het dossier van haar vader zijn meer gegevens nodig.
Zij heeft besloten om zich pas in 2025 te verdiepen in beide dossiers.
Wim: ik ben de afgelopen ziek geweest en voel me nog steeds heel slap, heel vervelend want Mary heeft het heel druk op haar werk, zoals ik mij nu voel kan ik haar niet genoeg helpen
Mary: dat is niet zo erg, we redden het wel, veel pizza en lasagnebakjes, de kinderen vinden het lekker
Stilte
Ik: hebben jullie een plan voor dit gesprek?
Wim: misschien….
Mary zoekt iets in haar tas
Mary: ik ben vandaag voor het laatst, ik vind dat je niet steeds mijn brandjes hoeft te blussen, ik ben sterker geworden,voor mij voelt het goed om te stoppen
Ik knik
Wim: mag ze weer terugkomen als het weer mis gaat?
Mary bozig naar Wim: zoals je dat zegt, als het weer mis gaat
Wim: ik bedoel het goed
Mary: wat kan er dan mis gaan?
Wim: nou, als je serieus in je familiegeschiedenis duikt
Mary: zover is het nog niet en dat wil ik alleen kunnen doen, zonder jou en zonder Liesbeth
Wim: stoer hoor, ik wacht wel af
Mary: je hoeft niet te denken dat ik daar iedereen mee lastig ga vallen, ik ga er gewoon een keer heen, lees die rommel, drink een fles wijn en ga het dan voor eeuwig vergeten
Mary kijkt mij aan: dat ben ik van plan en nu moet ik mij met andere dingen bezighouden, in het huis moet het éen en ander gebeuren en op mijn werk komen er veranderingen aan waarvoor ik veel moet leren.
Ik knik: duidelijk,ik snap je
Mary legt een enveloppe voor mij neer: ik heb iets voor je getekend en geschreven, maak maar open
Dat doe ik. Ik zie een tekening van een nestje met jonge vogeltjes, snaveltjes wijd open en een vogel die aan komt vliegen met iets in de bek. Er staat bij geschreven: voor Liesbeth die mij voedde zodat ik nu zelf verder kan
Ik: wat lief van je, de woorden en zo mooi getekend, dank je wel
Wim boos: hier wist ik niks van! Dat je een kaart ging schrijven, ik vind het een rare kaart
Mary: hoezo, wat is er raar aan
Wim: die vogeltjes…, zo zie ik jou niet
Mary: nou ik wel, ik ben veel kwetsbaarder dan ik dacht, dat voelt eerlijker, beter..
Ik: sterker?
Mary: ja sterker, die kant ook te mogen accepteren, dat ben ik in de gesprekken met jou steeds meer gaan beseffen.
Wim: … dat klopt wel, ik zie dat ook aan je
Stilte
Wim: het is goed om hier niet meer samen te komen, zoveel hebben we niet meer te bespreken wat over ons samen gaat, maar vandaag wil ik bespreken dat ik weer zo moe ben, een paar weken lang na het ziek zijn, niet zo erg als vroeger, maar ik herkende het weer
Mary: iedereen is toch wel eens een paar dagen moe
Wim kijkt geërgerd
Mary:jij wil met Liesbeth blijven praten over je moeheid
Wim: ja, maar ik moet het uiteindelijk ook alleen kunnen, maar nu nog niet
Mary tegen Wim: jij bent toch ook sterker geworden door deze gesprekken?
Wim: ja en nee, lichamelijk niet, ik stik nog steeds van de kwaaltjes, maar geestelijk voel ik mij sterker, over mijzelf en voor jou als partner. Maar het belangrijkste, voor de kinderen ben ik de vader geworden die ik zelf nooit heb gehad.
Mary en ik knikken allebei.
Ik: Mary, wij nemen vandaag afscheid
Mary staat op en geeft mij een hand, zegt lachend tegen Wim, blijf jij maar hoor, het uur is nog niet om
Wim vraagt aan mij of dat mag.
Wim en ik praten over zijn moeheid, het gesprek komt niet echt op gang.
Ik stel voor vandaag te stoppen en een nieuwe afspraak te maken.
