Clementine, een klik met je therapeut (9)
Clementine op zakelijke toon: Even een update: Eva en Jos kwamen bij ons eten. Ze hebben een appartement gekocht, ze willen een kind. Eva heeft Jos verteld hoe het zit met haar en Karst. Jos had gereageerd met verbazing en had zich afgevraagd of Karst nu zijn schoonvader of zijn zwager is. Eva wil zwager, Jos ook. Geen ingewikkelde geheimen meer. Ze waren heel stellig.
Stilte
Ik: hoe zit het met het lege gevoel? Waar je de vorige keer zo’n last van had….
Cl valt mij in de rede: laat maar zitten, ik moest een besluit nemen over het bedrijf, dat was voor mij belangrijker dan te urmen over mijn lege gevoel
Ik: oi oi
Cl: ja sorry, ik wil het even parkeren, verdringen, zoals jij dat noemt
Ik knik
Cl: het besluit, je moet ff overschakelen, wil je met mij meedenken?
Ik: heb je het al genomen?
Cl: min of meer, ik leg het aan je voor, en… streng zijn hoor!!! Ik wil je mening!
Ik glimlach.
Cl: Eva wil niet meer in de zaak, dat besluit had ze al genomen voordat wij onze kwestie aan haar hadden verteld
Ik knik
Cl: ik wil ook uit het bedrijf, maar Karst wil dat niet en hij wil het bedrijf behouden en het een andere vormgeven. Hij gaat het bedrijf met een vriend managen. Het hotel wordt ondergeschikt gemaakt aan de functie van Event Location, daar heb ik geen zin in, Karst wil dus dat ik iets anders in het bedrijf ga doen…..
Stilte
Cl: hij luistert niet naar me, hij roept meteen “het is van ons samen, we hebben het samen gemaakt”. Hij wil mij overtuigen, hij wordt boos als ik vast houd aan mijn wens, hij zegt dat ik nergens zo’n goede baan krijg als ik nu heb
Ik : hoe voelt dat als hij dit zegt?
Cl: dan ben ik bang dat hij gelijk heeft, we maken ruzie, dan gaat hij naar boven en in Eva’s vroegere kamer slapen
Ik: dan is hij ook bang
Cl: bang om zonder mij te zijn in het bedrijf?
Ik: bang voor meer dan dat, hij heeft veel te verwerken momenteel
Cl: dat riep hij ook in een ruzie die we onlangs hadden, dat hij een enorme klap heeft te verwerken, omdat hij geen vader is
Ik knik
Cl: we kregen nog meer ruzie toen ik zei dat een halfbroer zijn van Eva toch ook leuk is?
Ik: misschien toch niet op zo’n manier?
Cl: ja dat snap ik, ohh, hadden we het toen maar niet gedaan of hadden we het maar niet verteld
Ik: jullie moeten nu samen een vorm vinden om met deze complexe gebeurtenis om te gaan
Cl: een complexe gebeurtenis…. die formulering helpt mij altijd, ik voel me minder leeg nu
Ik knik geruststellend: dat is fijn, en het gaat jullie lukken
Cl: Eva was laatst heel duidelijk tegen ons. Ze noemt ons Mam en Karst, maar haar toekomstige kinderen mogen gewoon opa en oma zeggen vindt ze.
Ik: kijk, Eva en Jos zijn al begonnen met een vorm te vinden, zullen we het nu over jouw toekomstige werk hebben?
Cl: toekomstig? Ik ben nog niet weg bij het hotel!
Ik: ik kreeg de indruk dat je dat graag wilt, vergis ik mij?
Cl: ik wil inderdaad iets anders doen in het hotelwezen, ik heb al iets op het oog, bij mij in de buurt is kortgeleden een klein Zorghotel gekomen, een hotel voor maximaal 20 mensen die na een operatie kort moeten revalideren. Het is luxueus maar de inrichting laat nog te wensen over. Daarom is er een functie ingesteld voor het ontwerpen en uitvoeren van een nieuw totaal design van de kamers en de gemeenschappelijke ruimten. Ik heb al kennis gemaakt en ben in principe aangenomen.
Ik: dat heb je snel gedaan!
Cl: ik heb reuze zin maar Karst wil dat ik zoiets doe in ons eigen bedrijf, nu dat een andere bestemming krijgt, hij wil het niet leuk vinden voor mij, hij begrijpt niets van mij
Ik: wat zou je willen dat hij van je begrijpt?
Cl: dat ik……dat ik….. ach, ik weet het eigenlijk niet….
Stilte
Cl: dat ik weer doe wat hij wil
Ik: weer?
Cl: zoals toen, om zijn onvruchtbaarheid, omdat hij zich dan beter voelde
Ik: omdat je medelijden met hem had
Cl: ja
Ik: je hebt nu weer medelijden met hem?
Cl: ja
Ik knik
Cl: helpt het als ik hem mijn medelijden uitleg?
Ik: nee
Cl: moet ik dat niet doen? Waarom niet?
Ik: beslis zelf over nieuwe baan, voel je besluit als eigen, helemaal van jezelf.
Cl: ik snap het, geen ruis van anderen erbij
Ik: je eigen proces, dat is lastig genoeg
Cl: Karst zal denken dat we minder verbonden zijn, zoals we altijd geweest zijn
Ik: het zou best kunnen dat hij dat zo voelt, daarom is hij ook bang voor je nieuwe baan, jullie hebben ook heel veel samen beleefd, ook veel samen verwerkt, zoals de dood van je vader en hij de dood van zijn moeder, alles rond Eva, niet te vergeten het jarenlange gezinsgeheim, alsof dat niks is
Cl: voor mij is het beter om niet meer dag en nacht samen op te trekken, wat vind jij? Eerlijk zeggen!
Ik: ik denk dat ook
Cl: dank je wel!
Ik: Karst zal zich met zijn vriend richten op zijn nieuwe bedrijf en jij gaat je richten op je nieuwe baan in het Zorghotel
Cl: meer dan dat is het niet
Ik: zo is het
Stilte
Cl: …..er zijn zoveel oudere halfbroers die een vader zijn geweest voor de jongere broertjes en zusjes…….
Ik beetje verbaasd: hoe kom je daar nu op?
Cl: pas gelezen in een Engelse klassieker, door de hoge kraamvrouwensterfte hadden mannen meerdere huwelijken achter elkaar, het leeftijdsverschil tussen de kinderen kon daardoor een hele generatie zijn
Ik knik: maar het maakt uit of je dat geheim houdt voor elkaar
Cl: ja dat is zo. Toch zou Karst onze complexe gezinsgeschiedenis best kunnen zien, dan maakt hij het zichzelf wat makkelijker
Ik: mogelijk….maar dat kan je hem niet voorschrijven
Cl peinzend: als ik het allemaal had geweten
Ik: belangrijk is dat je uit je dilemma bent, daarmee kwam je bij mij
Cl: ik wou eerst kennismaken, eerst zien wat voor iemand je bent, weet je nog wel?
Ik: jazeker, eerst moest je me zien, je wist meteen of het zou klikken zei je
Cl: je vond het goed dat ik meteen wegging als ik geen klik voelde
Ik: bovenaan de trap
Cl: hahaha
Ik: als het klikt voel je je veilig om te praten?
Cl: zoiets ja
Er staat een afspraak.
