Tweede sessie in dezelfde week
Claudia: ik heb veel nagedacht over de schaamte die ik voor mijzelf heb
Ik: en waar je je niet van bewust was
Cl: zoals jij altijd zegt, dat ik niet durfde te voelen
Ik: omdat het zo pijnlijk is
Cl: daar wilde ik gewoon niet aan denken, is dat dan verdringen?
Ik: nee, ergens niet aan willen denken is een bewust proces, verdringen gaat onbewust, dat gebeurt zonder dat je het weet of voelt
Cl: jij vindt verdringen belangrijk om te bespreken
Ik: ja, omdat verdringen symptomen veroorzaakt, zoals jouw dwanghandelingen, het eindeloos controleren van de voorraad in je kelder
Cl: dat doe ik al veel minder eindeloos toch?
Ik: ja absoluut
……………………………………
Cl: schamen voor jezelf, dat is eigenlijk heel erg
Ik: en verdrietig omdat het zo je zelfbeeld aantast
Cl: ……..
Ik: waardoor je voor je eigen gevoel zoveel met je laat gebeuren dat je eigenlijk niet wilt
Cl: ik kom niet voor mijzelf op
Ik: zoals je al zei, je bent bang voor de boosheid van anderen als je voor jezelf opkomt
Cl lacht: zoals het spijkerjasje
Ik: dat is nog tot daaraantoe
Cl roept uit: ik had willen studeren
Ik: ja? wat?
Cl: de bibliotheekschool, dat leek mij geweldig, iemand uit mijn klas ging dat doen, heerlijk tussen de boeken
Ik knik
Lange stilte
Cl: ik zou wel vrijwilligerswerk willen doen bij een bibliotheek, in de wijkkrant stond een oproep voor vrijwilligers voor de grote bibliotheek vlak bij mijn huis
Lange stilte
Ik kijk haar vragend aan
Cl: maar eerst de kelder ontruimen en renoveren voor mijn man, hij komt gauw weer thuis
Claudia zit wat te peinzen, ik vermoed dat zij afweegt waar ze nu over wil praten, gaat zij door op de doe-dingen, zoals de thuiskomst van haar man, de verbouwing van de kelder of het praktische opruimen, of gaat ze een stapje verder en vertelt zij mij haar gevoelens?…..
Cl: wat ik niet zo goed begrijp van mijzelf is waarom ik niet blijer kan zijn met het genezen van mijn dwangstoornis, het lijkt alsof ik iets kwijt ben geraakt, iets dat mij ondanks alles dierbaar was, zo vertrouwd, het gaf richting aan mijn dagen, ik had altijd wat te doen, begrijp je dat?
Ik knik maar geef nog geen antwoord
Cl: het controleren was vreselijk maar het voelde ergens ook goed, iets dat ik moest doen omdat het waardevol was
Lang stil
Ik: waardevol omdat je onbewust misschien toch zorg besteedde aan waar het controleren voor stond……
Cl: voor mijn schaamte?
Ik: dat denk ik, onbewust behoedde je de schaamte voor jezelf voor het afsterven ervan
Cl: mmmmm…..
Ik: het is nl. een pijnlijk, maar wel een belangrijk gevoel, als dat afsterft verlies je iets van jezelf, dan is het gewoon weg, en kan het ook niets meer over jou vertellen, zodat je jezelf beter kan begrijpen
Cl: ja ik begrijp het nu, als ik toen had kunnen voelen dat ik mij voor mijzelf schaamde…..
Ik: dan had je op dat moment dichter bij jezelf gestaan
Cl: als je je gevoelens verdringt laat je jezelf in de kou staan
Ik: ja maar anderzijds help je jezelf met dit mechanisme om overeind te blijven als het gevoel onverdraaglijk wordt en je erdoor ontregeld wordt
Cl: dus ik deed toen niets geks
Ik: nee zeker niet, je zocht naar oplossingen om met de moeilijke situatie thuis om te aan, daar ben je heel goed in geslaagd maar wel ten koste van bijvoorbeeld een opleiding, je ging meteen werken
Claudia huilt, slaat eerst haar handen voor haar gezicht, maar dan haalt zij haar handen weg en pakt een zakdoekje uit het pakje op de tafel
Cl: je mag mijn tranen zien, ik ben vast niet de enige die hier huilt
Ik: het huilen klopt wel hè
Cl: ja, het voelt rustig, ik hoef even niks, ook niet wegstoppen, of mij flink houden
Ik: ga even lekker achterover zitten, even met je buik ademen, kijk zo (ik doe het voor), rustig uitblazen, neem je tijd
Lange pauze
Ik: je huilde…..
Cl: ja ik voelde ineens hoe spijtig het allemaal was, al die domme baantjes terwijl ik serieus had kunnen studeren, vette pech toch?
Ik knik: geef jezelf eens hoop nu
Cl vrolijk: ja dat voelt fijn, ik ben nog jong genoeg, ik maak mijzelf weer kansrijk!!
Ik: oké afgesproken, hoe gaat dat eruit zien?
Cl: nou dat zal ik je vertellen: ik heb de afgelopen twee weken alle voorraad weggegeven, men was er blij mee, dan dit weekend, dan is mijn voorraad op het niveau van normaal, zoals iedereen dat volgens mij heeft, het zijn drie plankjes, ik doe pasta, rijst, blikjes gepelde tomaten, potje olijven, visconserven, een blik linzen, koffie, 1 pak houdbare melk, 1 potje jam, olijfolie, poedersuiker en onder in de kast 6 literflessen bronwater, dan hebben mijn man en ik in elk geval voor 3 dagen eten en drinken
Ik: natuurlijk, iedereen heeft zo’n soort voorraad in huis, je hebt er goed over nagedacht, probeer het te laten rusten, en richt je op wat nu belangrijk voor je zou kunnen zijn
Cl: waar denk jij aan voor mij?
Ik: bijvoorbeeld over dat je nu zoveel tijd hebt nu je niet meer hoeft te controleren
Cl: ja dat is zo en dan denk ik toch weer aan de bibliotheek, misschien ga ik er even langs
Claudia kijkt vrolijk: je hoort van mij, tot volgende week!
