We gaan door op het onderwerp waar we vorige week mee afsloten, de opruimmethode van Marie Kondō, Claudia heeft het boek meegenomen, ze begint er meteen uit voor te lezen.
Cl: ik heb het inderdaad gedaan, de potten, bussen en blikjes bedankt, eerst voelde ik mij wat lacherig, maar ik voelde dat ik steeds serieuzer werd, en ging zelfs huilen, is dat niet overdreven?
Ik: …. nee….ik moet je eerlijk zeggen dat het mij ook raakt zoals je het vertelt, ik zie de potjes en blikjes voor me, en jij staat erbij en voelt je verdriet
Lange stilte, Claudia huilt, pakt haar zakdoek en stopt het boekje in haar tas, ze staat op en gaat naar het toilet: even mijn gezicht wassen…..
Ze blijft vrij lang weg, ik vraag mij af wat ze allemaal doet
Ze komt na 15 minuten terug, ze heeft zich opgemaakt en haar haar los gedaan
Cl monter: hoe vind je mijn make-up?
Ik beetje geïrriteerd: waar is dit nou voor nodig?
Cl: nou, voor jou, al die huilerige mensen waar je de hele dag tegen aan moet kijken
Ik: dit voelt zó koud, zoals je dat zegt, zo ervaar ik mijzelf niet in het contact met jou of met de mensen die bij mij komen
Cl: ja, dat weet ik wel, dat zei je net ook, het raakte je wat ik vertelde over de potjes
Ik: vond je het lastig dat ik geraakt werd door wat je vertelde?
Cl: mm… ik wil niet overdrijven
Ik: dat doe je niet, je verdriet is er, en de tranen die daarbij horen moeten gehuild worden
Cl: …..mijn tranen moeten gehuild worden…..niet meer opkroppen
Ik met een glimlach: of wegstoppen door een kwartier naar de wc te vluchten!
Cl: denk je dat ik dat deed? Dat is dan onbewust!
Stilte
Ik: ga effe lekker achterover zitten, ontspan je en probeer het moment terug te halen waar we gebleven waren voordat je naar de wc ging
Cl: ja ik voelde het weer, eerst mijn boosheid maar die ging over in verdriet, net zoals ik voelde toen ik voor de potjes stond en ze bedankte, toen ik zag dat mijn verhaal je raakte wilde ik weg
Ik: dat het mij raakte bevestigde je verdriet
Cl: ik wou het niet zo erg voelen, maar ik wist dat het er was
Ik knik
Lange stilte
Cl: ik ben er weer…..ik voelde zo duidelijk al die verloren tijd die ik aan het controleren heb besteed
Ik: ik denk dat het iets meer is dan verloren tijd
Cl: je bedoelt de functie, dat zei je de laatste keer
Ik: het onbewuste motief van de controledwang, dat je hebt verdrongen omdat het zo pijnlijk was
Cl:…………ik wilde de schaamte over mijzelf niet voelen, dat ik dingen met me laat gebeuren die ik niet wil en er niet tegen protesteer, dat ik mijzelf opgeef
Ik: daarvan ben je je bewust geworden
Cl: mm …omdat ik met jou praat
Ik: omdat we er samen over kunnen praten kan je de pijn verdragen die je vroeger genoodzaakt was te verdringen
Cl: om overeind te blijven, een soort overlevingsstrategie
Ik: precies, maar je merkt nu dat je overeind kunt blijven ook zonder de pijn te verdringen, de pijn beleven, te voelen
Lange stilte
Ik: dat maakt je sterk
Cl: dat voelt goed, ik voel me beter over mezelf
Ik: je zelfbeeld…..
Cl: is minder negatief
Ik: dat is precies de bedoeling
Cl: misschien moet ik niet zo boos zijn op mijzelf over mijn jarenlange dwanghandelingen
Ik: uiteindelijk heb je prima gefunctioneerd ondanks het urenlang controleren, maar je was er niet gelukkig mee, en je hield het steeds moeilijker vol, kennelijk is nu de tijd gekomen er afscheid van te nemen, er gebeurt iets in jou waardoor dat kan slagen
Cl: een goede timing?
Ik: dat zou best eens kunnen, neem er rustig afscheid van, laat het weg ebben, het hoort gewoon niet meer bij je, niet meer eigen
Cl: zo van, verbaasd dat ik dat al die jaren deed
Ik: dat zeg je goed, niet met woede terugkijken, dat hoeft niet meer, maar met een soort mildheid, met een milde blik terugkijken naar jezelf en van jezelf begrijpen waarom de dwang kon ontstaan
Cl: dat voelt lekker rustig
Lange stilte
Ik: de rust die je voelt geeft je ruimte voor nieuwe processen
Cl lachend: in mijn binnenwereld, zoals jij dat altijd noemt
Ik lach even met haar mee, maar dan ga ik over tot ernst: jij voelt en snapt het: op een andere manier voelen en denken dan je van jezelf gewend bent leidt naar anders dóen dan je gewend bent
Cl: dit wil ik bij mij houden
Het is tijd, er staat een afspraak
