We zijn een maand verder.
Fred heeft het album over Eva voltooid.
Het is een maand vol van verdriet, hij moest vaak huilen, ook in de sessies. Maar behalve het verdriet werd hij angstig, hij had een aantal lichte paniekaanvallen, vooral vlak voor het slapen gaan, als hij in bed lag. Hij kon het goed verwoorden: hij was bang dat de geboorte van zijn kleinzoon hem niet minder somber zou maken, daarvan raakte hij in paniek. Hij opperde drie keer per week bij mij komen, om de somberheid te keren en de paniek de baas te blijven. Ik vond het niet zo’n goed idee en zei hem dat. Het werd een verrassend gesprek.
Fred: als ik niet drie keer per week kan komen, dan help je mij niet genoeg
Ik: ik denk dat ik je dan te veel help
F: dat is flauw
Lange stilte
F: ik heb nog steeds veel hulp nodig om alleen te kunnen zijn
Ik blijf hem aankijken
F: jaja, ik weet inmiddels best dat jij nu wil dat ik naar binnen kijk, zoals je dat altijd noemt
Ik knik
F: ik weet t effe niet
Ik: waar zit je?
F: tja, in niemandsland denk ik
Ik: ahhh dat zeg je mooi, de spijker op z’n kop
Lange stilte
F bijna fluisterend: ik wil weer iemand
Ik fluister ook: iemand?
Lange stilte
Ik: iemand tegen de eenzaamheid?
F: ja, een soort medicijn
Ik kijk hem ernstig aan: voel je je ziek?
F: eerlijk gezegd wel, het gemis
F kijkt mij intens verdrietig aan
Ik knik
F: bijna 4 jaar nu, een nieuwe relatie zou ik best aandurven
Ik: voel je dat je eraan toe bent?
F: ik denk het, beter gezegd, ik hoop het
Ik knik
F: met iemand samen zijn, een partner, weer een Eva
Ik knik
F ferm: en ik wil ook verhuizen
Ik kijk vragend
F: ik zei dat tegen mijn dochter, dat ik wil verhuizen, ze vond het een prima idee
Ik: zei je ook…..
F valt mij in de rede: dat ik iemand wil ontmoeten?
Ik: ja dat wou ik vragen
F lacht: nee dat mag jij alleen weten, ik weet niet of mijn dochter dat aan kan
F kijkt een beetje bezorgd…. maar ze gaat mij helpen met een huis te zoeken, dat vindt ze leuk
Ik: je maakt jezelf weer vrolijk, net zoals toen je vertelde dat je een kleinzoon kreeg
F: vrolijk, dat voelt goed
Lange stilte
F: misschien ga ik op een dating site
Ik met glimlach: zo te horen krijg je het veel te druk om drie keer in de week bij mij te komen
F: quasi opgewekt: ik moet gewoon niet bij de pakken neerzitten, iets om handen hebben, dat werkt bij mij altijd het beste vind je ook niet?
Ik: ja, ja, wat niet wil zeggen dat die belangrijke gevoelens waar je het zojuist over had ondergeschikt worden aan je drukke doen
F: het gemis
Ik: ja, maar ook je angst en de paniek die je af en toe voelt
F: snap ik, de afgelopen weken had ik het behoorlijk te pakken
Lange stilte
F: ik heb mijzelf bang gemaakt met de gedachte dat een kleinkind niet zou helpen tegen mijn verdriet
Ik knik
F: en het album….
Ik: dat het klaar was
F: ja, dat voelde goed maar ook…..leeg
Ik: …alleen
F: ja er viel iets weg, haar te zien op de foto’s, dat ik dan met haar praatte en haar voor mij zag
Ik knik
F: ik ben heel blij voor mijn dochter als de baby er is, voor haar ook een nieuw begin denk ik
Ik: dat denk ik ook
F: ik wil ook een nieuw begin, voor mijzelf
Ik: voor je dochter een eigen kind, voor jou een eigen vriendin?
F: dat klinkt grappig, daar word ik vrolijk van!
Ik: goed zo! Dat is de bedoeling, een beetje vrolijkheid kan je wel gebruiken
F: als je dat zegt krijg ik hoop op een nieuw begin
Ik: een nieuw begin voor jouzelf, kan je daar iets over vertellen?
F heftig en serieus: ik wil niet meer alleen wonen. Ik kan heus wel alleen zijn, ik spring echt niet van het dak, dat zou ik nooit doen, niet eens durven, mijn kinderen, mijn kleinzoontje, dat doe ik ze niet aan, ik ben nu bijna 4 jaar single, zoals dat tegenwoordig heet, ik red het heus wel maar het is genoeg, het mag niet langer duren, maar ik doe heus niets geks hoor
Ik: stel je mij gerust?
F: ja natuurlijk, en ook mijzelf, maar het alleen zijn voelt soms zo bedreigend, stel dat ik dat altijd blijf voor de rest van mijn leven
Lange stilte
F: de dood is geen oplossing voor het alleen zijn, zo laf ben ik niet, ik ben nu single …
Ik: weduwnaar…
F: ja dat is een betere omschrijving
Ik: dat lot heeft je getroffen
F: single zijn kan iemand ook zelf willen, misschien omdat hij bang is voor een intieme relatie, dat de ander de baas over hem gaat spelen, dat heb ik helemaal niet
Ik: dat is duidelijk
F: integendeel, ik ben altijd samen geweest en daar nooit spijt van gehad, Eva en ik waren niet de baas over elkaar, zij was ook niet graag alleen
Ik: jullie waren goed samen, en allebei niet graag alleen
F: klopt, maar, … ik ben nu noodgedwongen bijna 4 jaar alleen
Lange stilte
Ik: je begint een nieuwe relatie op een stevige basis
F: ja een goede ervaring met Eva
Ik: je voelt dat je open staat voor een nieuwe relatie
F: Eva was op het eind van haar ziekte erg ongerust over mij, over hoe het met mij zou gaan als zij er niet meer was
Ik knik
F: ik wist dan nooit wat ik moest zeggen
Ik: ja dat begrijp ik
F: en zij ook niet
Ik knik
F: we spraken er niet meer over, het was te moeilijk
Ik: het lijkt alsof je van jezelf vindt dat je eerst alleen moet kunnen zijn, zonder angsten en paniek, en dat je dan pas een nieuwe relatie van jezelf mag
F: zo zou je het kunnen zeggen
Ik: dat is een hele opgaaf voor iemand die een hele lange relatie heeft gehad
F: vind je het raar als ik dit niet meer van mijzelf eis, dat ik als het ware die opdracht terug geef aan mijzelf?
Ik: voelt het voor jou goed?
F: ik wil het mijzelf toestaan, gunnen, weer vrolijk worden
Ik knik
F: dat ik liever met iemand ben dan zonder is toch normaal? Dat heeft toch bijna iedereen?
Ik: ja klopt
F: ik weet niet of het lukt, een fijn iemand te vinden, maar ik mág het nu van mijzelf, ik vond lange tijd dat het niet mocht, niet eerlijk tegenover Eva, ik levend en zij dood……dat kan je niet maken…
Ik: denk je nu wat zachter over je wens van een nieuw iemand te ontmoeten?
F: ja dat merk ik
Lange stilte
F: maar eerst de bevalling, hij is volgende week dinsdag uitgerekend
Wij lachen samen even.
