Ik ben toch niet gek (2)
Arin: ik kon het niet opbrengen te komen, vorige week, fijn dat u vandaag plek had
Ik knik
A: ik had het even gehad, ook met die stofjes
………..
Ik: ook geen houvast aan
A: integendeel, ik doe het zelf
Ik: je stress
A: zal wel
Ik: je klinkt mat
A: op m’n werk ben ik vrolijk
Ik: houwen zo
A: niemand daar hoeft iets aan mij te merken
Ik: dat hoeft inderdaad niet, ook als je ergens mee zit kan je goed blijven functioneren.
En waar je mee zit, daarvoor kom je bij mij.
A glimlacht: ik was bij m’n ouders, ik heb ze toch een beetje verteld over mijn bezoek aan u, over mijn stress
………….
mijn moeder zei dat ik goed moest eten, ze gaf mij bakjes mee met ons eten, kent u ons eten?
Ik: jazeker! Ik lach erbij en maak met mijn hand een smulbeweging
A: ahhh u vindt het lekker!
We lachen een beetje naar elkaar
Ik pak op: ik vond je wat mat klinken, voordat je over het lekkere eten begon
A: dan ben ik gewoon moe, ik heb heel veel overgewerkt deze week, maar dat heet op ons kantoor geen overwerk, het hoort erbij, ik kom nu ook uit mijn werk
Ik: ik wil even terug naar het gesprek met je ouders: je vader, zijn reactie?
A: u luistert goed, zijn reactie heb ik inderdaad nog niet genoemd, hij ging de kamer uit, toen kwam mijn moeder direct met het advies over het eten, maar dat wist ik wel, dat doet zij altijd, ook met mijn zus en broer, op moeilijke momenten
Ik: verwachtte je juist iets van je vader?
A: ja en nee, ik was wel bang voor een nare reactie, maar weggaan uit de kamer……,pfffff….hij slikt zelf al jarenlang antidepressiva en slaapmiddelen!
Ik: je bedoelt dat hij jouw stress wel had kunnen begrijpen
A: dat had ik gehoopt, hij kwam weer binnen en begon te schreeuwen: jij hebt geen recht op stress!!I Verwend zijn jullie!! Nooit iets meegemaakt!! Je moeder en ik, wíj hebben iets meegemaakt, daar val ik jullie nooit mee lastig!! En nu val jij ons lastig met je flauwekul! Weg jij en kom weer terug als je weer normaal bent.
Ik: ………………….ja, zo’n reactie van ouders hoor ik wel meer bij gezinnen zoals de jouwe
A kijkt opgelucht: ik neem het hem niet kwalijk u ook niet hè? Ik wil niet dat u boos bent op mijn ouders
Ik: natuurlijk niet, wat ging er door je heen toen je vader dat zei?
A: ik voelde niet zoveel eigenlijk, ik ging gewoon weg zonder iets te zeggen met een tas vol bakjes mee van mijn moeder
Ik: met welk gevoel ga je dan weg? Best ingewikkeld voor je
A: nee hoor, ik app ze gewoon volgende week en zeg dat het over is, en dan ben ik weer vrolijk als ik bij ze ben
Ik: net zoals je vrolijk bent op je werk?
A: mmmm, op m’n werk kan ik echt vrolijk zijn, de collega’s, het werk zelf, ik verdien hartstikke goed
Ik: maar thuis móet je vrolijk doen om je ouders niet te verontrusten
A: ja, dat kunnen we alle drie heel goed, vooral m’n zus, die beurt mijn vader altijd op
Ik: ik weet een beetje uit je dossier wat je ouders hebben meegemaakt, het is moeilijk voor kinderen om daar tegenop te boksen als het jullie zelf even niet goed gaat
A: dat gevoel hebben we alle drie altijd
Ik: praat je daar over met je broer en je zus?
A: mmmm… ook niet zo makkelijk, maar af en toe wel
Ik: iets mankeren lijkt een taboe
A: zal wel, vooral psychisch mag niet
Ik: dat vertelde je vorige keer ook
……………….
Mijn moeder vroeg hoe oud u was, ik vertelde het haar, want dat stond op uw website, ze vond het prettig dat u veel ouder was dan zij, ze zei, u kan haar moeder zijn en ook mijn oma
Ik: haar moeder en jouw oma, wat zou je moeder daar nu mee zeggen?
Heel lang stil…………
A: dat ze een moeder wil hebben……….
Heeft u ook in mijn dossier gelezen wat er met mijn oma is gebeurd?
Ik praat er niet graag over.
Ik knik
A: toen mijn moeder dat aan mij vertelde heb ik een paar dagen niet kunnen eten
Ik: hoe oud was je toen je op de hoogte werd gebracht van de gebeurtenissen in je familie?
A: een jaar of 12, maar ik ben weer gaan eten na een paar dagen
Ik: goed dat je dit hebt onthouden, dat je een paar dagen niet kon eten
A: het ging weer over
Ik: ja ik hoor je, maar ik hecht wel belang aan zo’n gebeurtenis, ook in verband met je slikklachten
A: maar die heb ik pas een paar jaar, dat is gewoon toeval
Ik: in deze spreekkamer geloven we niet zo in dit soort toevalligheden
Hij kijkt mij recht aan, peinzend…..
A: ik moet zo weg, een bespreking, maar ik wil nog even iets zeggen over het slikken, ik had er enorme last van, erger dan eerst
Ik: dan eerst?
A: ja vóor het eerste gesprek met u
Ik: hoe heb je dat aan jezelf uitgelegd?
A: ik heb niks uitgelegd…
Ik: oké, het is tijd, je hebt veel verteld. Het zal je goed doen om wat meer inzicht te hebben in de oorzaak van je stressmomenten, we gaan er volgende keer op door.
