Het functioneringsgesprek (5)
Een week later vertelt Marc over het bezoek aan de notaris.
Tot zijn verbazing waren ze er allemaal, ook zijn ouders, zijn broer Dicky en zijn vriendin Els, en hij en zijn vrouw. De notaris was blij met de aanwezigheid van alle betrokkenen.
Marc: het komt erop neer dat de notaris er geen raad mee wist, hij haalde na een uur geluisterd te hebben een collega erbij
Ik: het ging niet alleen over de verkoopplannen van je ouders van het familiehuisje?
M: totaal niet, mijn ouders begonnen er wel over, als eersten, nogal vastberaden, maar ik ben gewoon gaan vertellen, het ging vanzelf, wat ons gezin is overkomen en de gevolgen daarvan voor mijzelf en voor mijn broer en waarom mijn broer mijn ouders wil tegenhouden, over zijn faillissement dat nog loopt
Ik knik
M: ik heb zelfs mijn droom verteld, over de powertape, onbegrijpelijk, ik verbaasde mij over mijzelf, maar het voelde zó goed
Ik: dat werd een bijzondere bijeenkomst!
M: mijn broer vertelde de notaris hoe hij zich voelde, nu, en het belang van het behoud van ons huisje, zijn vriendin vulde hem heel rustig aan, ik vond haar liefdevol, ik ken haar niet zo goed maar nu een stuk beter, mijn broer is nog steeds in therapie, en hij wordt ook behandeld door een internist vanwege zijn ondergewicht.
Ik: je ouders?
M: tja, m’n ouders, zij waren een ondoordringbaar bolwerk, zij bleven het idioot vinden dat wij allebei in therapie waren vanwege de overval en dat zij nergens last van hadden, de argumenten van mijn broer wuifden ze weg, heel bot, van zijn faillissement bleken zij niets te weten, daar werden zij woedend over, allemaal zijn eigen schuld, hij krijgt geen cent nu ze dat weten
Ik: hoe voelde dat voor jou?
M: akelig, maar dat ik het voortouw had genomen, de gebeurtenis in ons gezin had uitgelegd aan de notaris, daar was ik zo blij mee, ik had mijzelf een plaats gegeven
Ik: ja, heel goed van je, en, je zei dat de notaris geen raad wist met jullie verhaal en een collega bij het gesprek haalde
M: ik zag dat hij aangedaan was door ons verhaal, en door de gebeurtenis van de overval. Hij vatte wat wij verteld hadden heel goed samen voor de collega. Zij luisterde goed.
Ik: wat mij opvalt van wat je vertelt is dat jij het gesprek naar het belang van je broer leidde
M: ja dat deed ik expres, de toekomstplannen van mijn vrouw en mij zijn helemaal niet urgent, ik blijf de komende drie jaar op mijn kantoor, dat had ik al besproken, wij hebben nu geen grote financiële behoeften, dus kunnen Dicky en Els prima in het huisje blijven wonen, maar ik begrijp mijn ouders ook heel goed, zij willen een nieuw huis, aangepast aan hun leeftijd, onvervulde wensen in vervulling laten gaan, reizen, een nieuw huis met een tuin, een nieuwe auto, maar, eerlijk gezegd, de schenking zou ik best nu al willen hebben
Ik: dat ga ik onthouden, hoe gaat het nu verder denk je?
M: geen idee, de notarissen zeggen: als mijn ouders willen verkopen dan hebben zij het recht daartoe, ook als mijn broer dat niet wil en ik hem daarin steun
Maar ik voelde dat zij dan liever niet hun notaris wilden zijn, zij hadden medelijden met mijn broer
Wat vindt u ervan?
Ik: ik vraag mij af hoe jij dit allemaal op een rijtje gaat zetten, duidelijk is dat de belangen van je ouders en je broer tegen over elkaar staan. Hoe jij daartussen zit, of jij van jezelf ook een eigen belang mag hebben, los van hen, dat is voor onze gesprekken belangrijk.
M knikt: dat besef ik goed, niet mijzelf de mond snoeren, geen powertape!
Er staat een afspraak.
