Clementine: het telefoongesprek beviel me wel, u deed niet moeilijk over mijn geaarzel
Ik: laten we beginnen: u vindt dat het niet goed met u gaat
Cl: nou ja in zoverre, het gaat prima met mij, ik heb geen psychisch probleem maar ik wil wel heel graag iets belangrijks met u bespreken, ik heb het opgeschreven en zal het u voorlezen.
Ik: ik ga naar u luisteren
Mijn vader stierf toen ik 12 jaar was, na twee jaar leerde mijn moeder Paul kennen, hij was al 5 jaar weduwnaar en had een zoon, Karst. Zij hadden twee jaar een lat relatie, toen ik 16 was en Karst 18 zijn mijn moeder en Paul getrouwd. Paul en Karst kwamen bij ons wonen. Vrijwel meteen nadat mijn moeder en Paul een relatie begonnen, gingen Karst en ik heel gezellig met elkaar om. Ik was 14 en hij 16. We trokken veel met elkaar op, iedereen zag dat en iedereen vond het heel leuk voor ons. Wij waren beiden enig kind, hadden beiden heel vroeg een ouder verloren en waren destijds allebei ongelukkig. Ik had ineens een broer en Karst een zus. Wat we in elkaar herkenden is dat we allebei sinds de dood van mijn vader en zijn moeder hoofdzakelijk bezig zijn geweest met het opvangen, troosten, helpen, en zorgen voor onze ouders die zo’n verdriet hadden. Wij deden er eigenlijk niet zo toe. Alsof het voor ons niet erg was om éen van je ouders te verliezen. We wilden graag samen iets doen en we kozen voor wedstrijdzwemmen. We konden goed samen praten, het leek wel alsof wij allebei na lange tijd weer bestónden, in elk geval voor elkaar. Mijn moeder en Paul waren ook weer gelukkig, ook zij deden veel samen, zij waren erg op elkaar gericht, zij letten ook niet zo op ons, wij kregen veel vrijheid van ze. Ze vonden Karst en mij groot genoeg om op onszelf te passen.
Kunt u mij volgen?
Ik knik
Cl: wat alleen niemand wist is dat Karst en ik al heel snel een seksuele relatie kregen. Karst kwam vaak met Paul naar ons toe, in het begin gingen we dagjes uit met z’n vieren, net een echt gezin, mensen zagen ons voor broer en zus aan. Soms verbeterden we hen, maar vaak ook lieten we het zitten. Dat we ook aan seks deden hielden we geheim, het begon met stoeien, in het zwembad of gewoon thuis waar iedereen bij was, op de bank of aan tafel. Ik weet nog heel goed dat Karst mij kietelde, ik deed dat ook met hem. Maar ik was 14 en hij 16, en allebei natuurlijk lichamelijk ontwikkeld. Dus u begrijpt wel, dat ging steeds verder. We vonden het allebei prettig, het was een geheim waar we allebei vrolijk van werden. In het begin deden we alleen oraal, want de gevaren van zwanger worden kenden we natuurlijk. Ik kreeg acne, echt vreselijk, en kreeg daarvoor van de huisarts de Dianapil. Dat hielp heel goed, ik bleef deze pil slikken, ook omdat ik dan niet zwanger kon worden als we echt gingen vrijen. Karst wilde kok worden, hij ging een beroepsopleiding in en ik bleef op school. Paul en Karst kwamen bij ons wonen toen ik 16 was, ik moest nog 1 jaar school. Karst deed het heel goed, kreeg zijn diploma en direct een goede baan in een hotel. Hij ging op kamers wonen en ik kwam heel vaak bij hem. Inmiddels wist iedereen dat wij een stel waren. Na mijn eindexamen ging ik naar de hotelschool in Maastricht, ik huurde daar een kamer en Karst en ik zagen elkaar vaak of bij hem of bij mij. Toen ik 20 was had ik mijn diploma management. Ik kon in Amsterdam meteen aan het werk, en verdiende goed. Karst en ik wilden samenwonen, trouwen en een gezin stichten. Maar ik werd niet zwanger. Na twee jaar lieten wij ons onderzoeken op vruchtbaarheid en Karst bleek onvruchtbaar te zijn, vermoedelijk omdat hij de bof heeft gehad. Wij vonden het verschrikkelijk en vertelden dit aan mijn moeder en de vader van Karst. Zij waren even verdrietig als wij. Karst en ik gingen voor donorinseminatie, ik wilde een bekende donor, Karst had daar moeite mee maar kon er wel akkoord mee gaan. Wij vertelden dit besluit aan mijn moeder en Paul.
Clementine stopt met praten en is lange tijd stil, zij legt het papier in haar schoot.
Cl: maar nu komt het, dit heb ik niet opgeschreven…..
Mijn moeder en Paul vroegen of wij even bij hun langs kwamen, zij wilden iets met ons bespreken. Wij gingen naar ze toe. Zij hadden een voorstel: of Paul de bekende donor mocht zijn, en dan met K.I. . Als de tijd er rijp voor was, en dat mochten Karst en ik dan zelf bepalen, dan mochten we dat aan Eva vertellen. Karst en ik waren sprakeloos, maar dat duurde niet lang, Karst ging meteen akkoord en bedankte zijn vader en mijn moeder met een innige omhelzing. Karst had liever Paul als donor dan de vreemde donor die ik kende via een vriendin. Daarbij voelde het voor hem als meer van hemzelf, genetisch gezien, al wist hij dat dat niet zo was, Maar voor mij voelde het raar, niet in de haak, een beetje incestueus, ik had mijn aarzeling. Ik zou dan zwanger zijn van mijn stiefvader, toch raar…. Anderzijds, het zou gaan met K.I., hetzelfde als bij een andere donor, er kwam geen seks aan te pas. Karst en ik hadden enkele dagen nodig om aan het idee te wennen. Karst wilde het ontzettend graag, hij vond het de ideale oplossing. Mijn moeder was ruimdenkend en had er geen moeite mee, het kind was een beetje van ons vieren, dat had wel wat, vond zij.
Karst en ik gingen terug naar de vruchtbaarheidspoli met de mededeling dat wij zelf een donor hadden maar dat wij zijn naam privé wilden houden.Dat was volgens de arts geen probleem. Er werden afspraken gemaakt op de poli met Paul en met mij en Karst. Na drie maanden bleek ik zwanger, wij kregen een dochter Eva. Karst en ik begonnen een hotel, dat liep heel goed, ons kind groeide probleemloos op.
Zo is het gegaan.
En nu: Karst en ik zijn nog steeds samen, ons hotel is een echt familiehotel op kleine schaal, wij hebben personeel en onze dochter, inmiddels 25 heeft de hotelschool gedaan en werkt in ons hotel, zij volgt mij op als eerste manager en ik ga mij voorlopig terugtrekken. Ik ben bijna 50, mijn moeder is 72, zij heeft verzorging nodig, dat ga ik op mij nemen. Paul is vorig jaar plotseling overleden, hij was 78 jaar.
Clementine vouwt het papier op en stopt het in haar tas, kijkt mij aan.
Cl: ik wil een afspraak met u maken
Ik knik
Cl: ik wil een paar sessies met u praten, ik betaal zelf, ik wil geen diagnose en ik zou graag willen dat u niets opschrijft, ik wil geen dossier. Kan u dat beloven?
Ik: ik probeer veel te onthouden, dan hoeft opschrijven niet
Cl: mijn moeder, Paul, Karst en ik besloten de manier waarop ik zwanger was geworden geheim te houden voor iedereen, dus ook voor Eva. Karst was vanzelfsprekend de vader van Eva. Dat geheim hebben wij volgehouden tot Paul’s dood vorig jaar. Maar nu heb ik het geheim aan u verteld. Karst weet niet dat ik hier bij u zit, dat is heel raar want wij zijn heel open met elkaar. Ik heb nu een groot dilemma. Het houdt mij ontzettend bezig, ik kan het niet van mij afzetten. Mijn moeder gaat niet echt goed, zij dementeert. Karst, Eva en ik zullen nog lang leven hoop ik, kan het geheim echt bewaard blijven? Of komt ineens iemand erachter? Dat zou een enorme klap zijn voor Karst en Eva. Karst en mijn dochter zijn dus halfbroer en zus, niet vader en dochter. Ik vind dat Eva uiteindelijk moet weten dat Paul haar biologische vader is, en niet Karst. Ik wil het haar precies vertellen zoals ik het nu aan u doe. Ik weet van Karst dat hij hoopt dat niemand het ooit zal weten, hij vindt het ook niet nodig, want genetisch klopt alles. Met dat laatste ben ik het eens, maar psychologisch gesproken niet. Eva is een intelligente, stabiele meid. Natuurlijk zal zij geschokt zijn, maar dat kan ze wel hebben. Zij gaat trouwen en wil kinderen. Ik vind dat zij met een schone lei moet beginnen….
Clementine kijkt mij aan
Ik: uw schone lei?
Cl kijkt mij peinzend aan
Cl: u slaat de spijker op zijn kop, ja, ik wil haar mijn schóne lei geven
Ik: dat is een mooie wens, maar voor uw man is dat heel moeilijk
Cl: de onvruchtbaarheid was een enorme klap voor hem en nu zou ik hem het vaderschap afnemen
Ik: ik begrijp uw dilemma
Cl: het klikt nog steeds met u
We maken een afspraak
