Clementine, een klik met je psychotherapeut (7)
Er stond een afspraak, maar Clementine annuleerde en schreef mij onderstaande mail.
Beste Liesbeth,
Dank dat je er voor mij bent en dat het klikt, daardoor kan ik met je praten.
Onze dochter kwam bij ons eten, ik had van tevoren aangekondigd dat wij iets belangrijks met haar moesten bespreken, dat had ik expres gedaan, dan kon ik er niet meer onderuit.
Eva wilde het meteen weten, wat is er aan de hand.
Ik zei dat wij iets met haar wilden bespreken nu opa en oma allebei niet meer leefden.
Omdat Karst en ik dat nu het beste moment vonden.
Karst wilde het woord: hij vertelde haar dat wij graag een kind wilden, maar dat het niet lukte omdat hij onvruchtbaar bleek te zijn en dat kunstmatige inseminatie van een donor de oplossing voor ons was. Dat hadden we ook aan opa en oma verteld. Eva vroeg meteen of de donor bekend was. Dat ging Karst te snel, ik zag hem schrikken, ik nam het gesprek over. Ik zei dat Karst moeite had met een onbekende donor, ikzelf had daar minder moeite mee, maar ik vond het wel belangrijk voor Eva, dat zij later wist wie de donor was, daar heeft een kind recht op. Opa en oma kwamen een paar dagen na het gesprek over een donor-inseminatie bij ons langs, zij vonden een onbekende donor een naar idee. Zij stelden voor dat opa de donor kan zijn. Dat kon omdat opa en ik niet verwant zijn. Paul is immers mijn stiefvader. Eva begreep het meteen, ik zag haar denken, ze bleef heel rustig: dus ik ben door K.I. verwekt, en de vader van papa is de donor. Zo zit er toch iets van papa in mij via opa, dat voelt goed.
Karst en ik knikten. Eva: dus opa heeft zowel Karst als mij verwekt. Dus papa is mijn halfbroer, raar hoor, ik moet er even aan wennen, maar voor mij verandert er niks, opa is opa en papa is papa.
We gingen eten, de stemming was een beetje onwerkelijk. Karst trok een heel mooie fles wijn open: een toast omdat mama en ik, en opa en oma zoveel van je houden. Dat weet ik, zei Eva en dat is voor mij het aller belangrijkste, maar nu wil ik een ander onderwerp, want ik ga jullie ook iets vertellen. Ik was opgelucht dat ze niet verder wou praten over haar conceptie. Zij vertelde dat zij het hotelvak uit wilde en iets anders ging doen. Dat is nu verder niet belangrijk voor deze mail. Toen Eva weer weg was voelde ik mij raar, Karst zei helemaal niets en ging naar bed, de volgende ochtend ging hij sporten en daarna naar het hotel, ik kwam wat later, er was veel te doen, er kwam een groot gezelschap voor een conferentie, diner, overnachting en ontbijt. Ik was er niet bij met mijn hoofd, ik voelde mij leeg en doelloos. Dat heb ik nog steeds, Karst voelt mijlenver van mij verwijderd.
Heb je plek voor mij de komende week?
Ik mail een afspraak.
